Türkiye'de tek ve çift hörgüçlü develerin melezlenmesi ile elde edilen en önemli melezlerden biri tüylü (ya da tülü) devedir. Tüylü devenin erkeğine "besrek", dişisine "maya" denir. Soğuk bölgelerde kullanılan bu hayvanlar tek hörgüçlü ve uzun tüylüdür.

Maya ile çift hörgüçlü erkek devenin geriye melezlenmesinden elde edilen çift hörgüçlü "tavsi" deve; "besrek" ile tek hörgüçlü dişi devenin geriye melezlenmesinden elde edilen ve özellikle Aydın ile Adana arasındaki Yörükler tarafından yetiştirilen kısa tüylü "teke devesi"; dişi "tekenin" "buhur" erkeği ile geriye melezlenmesinden elde edilen "kerteles" devesi; "maya" ile tek hörgüçlü erkek devenin geriye melezlenmesinden elde edilen "yeğen" devesi diğer önemli melezlerdir.

Eskiden Türkiye'de ulaştırma ve özellikle ordu hizmetinde kullanılan devenin işlevi giderek azalmış, 1937'de 120 bine yaklaşan deve sayısı 1980'de 12 bine, 1984'te 3 bine kadar düşmüştür. Bugün deve özellikle Yörükler arasında göç zamanı eşya taşımakta, zeytincilik bölgelerinde ulaşımı güç yerlerde devşirilen ürünlerin taşınmasında, Güney ve Doğu Anadolu'daki kurak ve yolu yetersiz bölgelerde yük hayvanı olarak kullanılmaktadır.

Deve yetiştiriciliği, Türkiye'nin kırsal bölgelerinde ekonomik bir faaliyet olmaya devam etmektedir. Develer, özellikle turistik bölgelerde safari turları ve geleneksel deve güreşleri gibi etkinliklerde kullanılmaktadır. Ayrıca, deve sütü ve eti bazı bölgelerde tüketilmekte ve bu ürünler sağlık açısından çeşitli faydalar sunmaktadır.

Türkiye'de develer, tarih boyunca önemli bir ulaşım ve yük taşıma aracı olarak kullanılmıştır. Günümüzde ise daha çok turizm ve geleneksel etkinliklerde yer almaktadır. Deve yetiştiriciliği, özellikle kırsal bölgelerde ekonomik bir faaliyet olarak önemini korumaktadır.